Charley zit bovenop een pooltafel, zijn haar is onberispelijk naar achteren gekapd en zijn pose is doelbewust casual. In zijn ene hand houdt hij een biertje vast en in de andere een leren jack. De lichtstraal die door het raam komt, scheidt hem van de drukke bar en ondanks hoe open de zaal is naar de rechte wereld buiten, zijn de muren versierd met erotische kunst en leren insignes. Verspreide ballonnen hangen aan het plafond, wat suggereert dat een feestje net is afgelopen of aanstaande is. Dit is Charley in Ramrod; een van de duizenden foto's gemaakt door Leonard Fink, geboren in Christopher Street, die het dagelijkse leven documenteren van de queer individuen die in de jaren zestig en zeventig in New York woonden.

In de weken en maanden na de Stonewall-rellen was Christopher Street een bijenkorf van radicaal activisme. Geïnspireerd door de gebeurtenissen van 28 juni 1969 waren Gayseksuelen uit heel New York de straat op gegaan; organiseren, campagne voeren en protesteren. In deze periode werden groepen als The Gay Liberation Front gevormd en werd het activisme aan de basis steeds militanter. Het was duidelijk: vreemde mensen hadden er genoeg van.

Degenen die gelijkheid eisten, kregen het zeker niet onmiddellijk, en invallen in Gaybars en clubs in New York City gingen door lang na de gebeurtenissen in de Stonewall Inn. Maar er was een verandering, mensen letten op en dit maakte plaats voor een meer voor de hand liggende vorm van rebellie; een jaar later, op de verjaardag van de Stonewall-rellen, zag New York de eerste gay pride-mars in de geschiedenis van de VS.

In een tijd waarin politiegeweld, discriminatie op de werkplek en moord echter altijd een bedreiging waren voor queer mensen, laten veel van de foto's die deze periode documenteren een harde, trieste en moeilijke realiteit zien voor degenen die aan de rand van de samenleving leven.

The Stonewall Inn

Leonard Fink werkte voor de transitafdeling van de stad, hij was een fervent amateurfotograaf en koos ervoor om een groot deel van zijn inkomen te besteden aan fotografiemateriaal. Hij woonde in de West Village en was een bekend en levendig personage, vaak gezien met rolschaatsen en korte broek, altijd met een camera om zijn nek. Zijn fotografie was echter een persoonlijke passie, Fink toonde zijn foto's nooit en gaf slechts een handvol afdrukken aan een selecte groep vrienden.

De schoonheid van Finks beelden komt voort uit het feit dat hij geen buitenstaander was. Het was niet zijn bedoeling om de "louche" en "salacious" te fotograferen, hij maakte deel uit van de gemeenschap in de West Village en verdiende zelfs de bijnaam "onofficiële burgemeester van Christopher Street". De authenticiteit van de foto's van Fink is opvallend duidelijk. Ze laten kussende, marcherende, zonnebadende en dansende mannen zien. In tegenstelling tot de meeste kunst en fotografie die dit tijdperk vastleggen, zijn de mannen in de beelden van Leonard Fink niet onderdrukt en worstelen ze niet.

Veel van Finks werk richtte zich op de pieren in West Street, een populair cruisegebied en sociaal gebied voor de queergemeenschap. De zeer belichte foto's tonen pieren vol mannelijke lichamen, liggend en zittend in een informeel gesprek. Anderen beelden de voorzichtige individuen af die proberen te cruisen te midden van een klimaat van beknelling en intimidatie door de politie. Door deel uit te maken van de gemeenschap die hij fotografeerde en door zijn werk te centreren rond een gebied dat symbool stond voor zijn eigen post-stonewall queer-ervaring, portretteerde Fink de alledaagsheid van het dagelijkse leven voor degenen in het centrum van de Gaybevrijdingsbeweging. Zelfs momenten van vreugde en extase vastleggen.

Fink stierf in 1993 aan aids-gerelateerde complicaties, omdat hij zijn foto's nooit had getoond en zijn artistieke talent grotendeels onbekend bleef. In 2021 verzamelde het Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender Community Center verschillende van zijn stukken samen met informatie en context rond de foto's voor een online tentoonstelling die Finks unieke en authentieke weergave van het leven tijdens de Gaybevrijdingsbeweging zal vereeuwigen. Fink legde vast wat de meeste anderen niet deden. Zijn positie in het centrum van een van de snelste sociale veranderingen in de Amerikaanse geschiedenis heeft een portfolio van beelden gecreëerd die een dieper en menselijker verhaal vertellen van de mensen die een revolutie teweeg zouden brengen in de strijd voor LGBTQ+-rechten.