Gayrechten in Jamaica

Jamaica is een prachtig land, maar het is een moeilijke bestemming voor Gayseksuele reizigers. In 2006 prees Time Magazine Jamaica als 'de meest Gayfobe plek op aarde'. Gayfobe wetten uit het koloniale tijdperk zijn nog steeds van kracht en worden nog steeds veel gebruikt. Human Rights Watch herhaalde de gevoelens van Time Magazine en verklaarde dat in termen van Gayfobie "Jamaica het ergste is dat we ooit hebben gezien".

Binnen de Jamaicaanse cultuur is Gayfobie diep verankerd. Het is te vinden in de evangelische kerk en in de teksten van dancehall-muziek. Hooggeplaatste Jamaicaanse artiesten rapten militant Gayfobe teksten over 'batty men' in hun liedjes. Buju Banton had in de jaren 80 een grote hit met Boom Bye Bye, een lied gezongen in het Jamaicaans Patois dat beschrijft het neerschieten van een Gayseksuele man.

De Jamaicaanse LGBT-activisten J-Flag hebben de afgelopen jaren honderden Gayfobe misdaden gedocumenteerd. Als dit rapport voor de Mensenrechtencommissie en andere academische papers hebben geschetst, wordt het werkelijke aantal Gayfobe misdaden in Jamaica aanzienlijk ondergerapporteerd. In veel gevallen zijn LHBT-burgers bang voor intimidatie als ze naar de politie stappen. Er zijn zelfs meldingen van politie optreden als de daders van Gayfobe misdaden.

 

Uitdagende Gayfobie in dancehall-muziek

 

In 2004 werkte J-Flag samen met de Britse mensenrechtenactivist Peter Tatchell en samen lanceerden ze een spraakmakende Stop Murder Music-campagne. Het bracht de Gayfobie van dancehall-muziek voor het voetlicht en veroorzaakte veel controverse.

Dancehall-artiesten werden geweerd van internationale festivals, waardoor hun inkomen kelderde. Hoewel Gayfobie bijna uit de dancehall-muziek verdween, was de campagne niet helemaal effectief. De optiek was slecht: het zag eruit als een koloniale oplegging. De campagne lokte ook een debat uit over de aard van artistieke expressie en censuur.

J-Flag kan hun campagne uiteindelijk als een succes beschouwen. Dit is hun kijk op het veranderende landschap van dancehall: “Hoewel er voor zover wij weten geen kwantitatief onderzoek is gedaan, is er een herkenbare afname in de prevalentie van Gayfobe inhoud in moderne dancehall-muziek. Natuurlijk wordt de oudere muziek nog steeds gespeeld in dancehall-ruimtes, maar gezien de sociale functie van Dancehall als een sterke weerspiegeling van de Jamaicaanse cultuur en waarden, wordt verwacht dat de verschuiving in Dancehall-muziek zich organisch zal voortzetten naarmate de houding ten opzichte van de Jamaicaanse LGBT-gemeenschap geleidelijk minder hard wordt. . Ook mogen beledigingen niet worden afgespeeld op openbare ethergolven en de monitoring door de Broadcasting Commission blijft deze norm handhaven.

 

Openlijk Gay zijn in Jamaica

 

Josef Forstmayr is een bekende figuur in de Jamaicaanse reisindustrie. Dit is zijn ervaring met het Gayleven in Jamaica: "Ik woon sinds 1979 in Jamaica als een openlijk Gayseksuele man en heb in leidinggevende functies in de hotelindustrie gewerkt. Ik ben verkozen tot president van de Montego Bay Chamber of Commerce and Industry, de Jamaica Hotel and Tourist Association, de Caribbean Hotel and Tourism Association. Ik ben ook benoemd in verschillende belangrijke overheidsbesturen en ben momenteel directeur van de Jamaica Tourist Board en de Board of Management van de National Gallery of Jamaica. Ik heb nog nooit enige openlijk Gayfobe houding tegengekomen, noch blootgesteld aan openlijke vijandigheid."

"Ik denk dat het feit dat ik oorspronkelijk uit Oostenrijk kom en succesvol ben, betekent dat Gayfobe uitingen niet zo uitgesproken tegen mij zijn als tegen kansarme Jamaicanen die in armoede leven. Er moet inderdaad veel worden gedaan om verbetering te brengen." het leven van deze LGBT-burgers ... Ik trouwde met mijn Jamaicaanse partner van 18 jaar in Wenen tijdens een officiële ceremonie. We zijn behoorlijk geïntegreerd hier in Jamaica en op Round Hill, hoewel onze burgerlijke verbintenis NIET wettelijk wordt erkend in Jamaica. "

 

Gay Pride en Gayreizen in Jamaica

 

Hoewel het dagelijks leven nog steeds een strijd is voor LGBT Jamaicanen, gaat het langzaam beter. Volgens J-Flag, “LGBT Jamaicanen navigeren op hun eigen innovatieve manieren door ruimtes en gebruiken hun keuzevrijheid om nieuwe realiteiten en verhalen op te bouwen. Hoewel we elk jaar nogal wat evenementen hebben, is er een levendige LGBT-entertainmentscene ontstaan ​​die wordt aangestuurd door verschillende bondgenoten en leden van de gemeenschap. Trots is een cruciaal onderdeel van het werk van J-FLAG om stigmatisering en discriminatie tegen te gaan, evenals geweld tegen LHBT's in Jamaica. Tijdens de Pride-week komen er gemiddeld 3,000-5,000 mensen op af, met als grootste evenementen de sportdag, het strandfeest en het ontbijtfeest.”

Tegenwoordig spelen dancehall-artiesten, zoals D'Angel, op Pride-evenementen. Een van Jamaica's grootste namen is Grace Jones, de koningin van Studio 54, en ze is al sinds de jaren '70 een Gay-icoon. Je kunt geen karikatuur maken van een heel land als verboden terrein als er zoveel uitzonderingen zijn op de *morele meerderheid*.

Nu het langzaam beter gaat in Jamaica, ziet het er niet langer uit als een no-go-zone voor LHBT-reizigers. Er is een levendige Jamaicaanse Gayscene, maar die is ook discreet. Veel LGBT Jamaicanen kiezen ervoor om voor de hand liggende redenen in de kast te blijven. Onze gids voor de Gayscene van Jamaica is voor degenen die nieuwsgierig zijn naar een prachtig en onrustig land. Onze advertenties zijn aanbevolen door lokale LGBT-activisten. Hoewel de veiligheid niet kan worden gegarandeerd, kan hetzelfde worden gezegd voor elke toerist in elk land.

Als u een reisplan op maat wilt samenstellen en Jamaica wilt verkennen, onze collega's bij Out Of Office zal u graag helpen. Ze kunnen je ook in contact brengen met een LHBT-gids.